30 Αυγούστου 2015

το Έτσι και το Αλλιώς


Έφτασε η ώρα, ή σχεδόν έφτασε, ή τέλος πάντων είναι τόσο κοντά που μυρίζουμε το μεσημεριανό της στην ανάσα της. Να μείνουμε ή να φύγουμε; Τι μέλλον θέλουμε; Ποιά είναι η ιατροφαρμακευτική κάλυψη εδώ, εκεί και στη Βόρεια Αμερική; Ποιο κράτος πρόνοιας βαραίνει περισσότερο στις επιθυμίες μας;

Να μεταφράσεις βιογραφικό, να πλασάρεις τον εαυτό σου σωστά σαν ο εαυτός σου να ήταν βιολογική μουστάρδα σε ράφι σούπερ μάρκετ, να βρεις κάπου να πιστέψεις και να συντηρήσεις μια ελπίδα μέσα σου ότι κάποιος μπορεί να σε μισθώσει για τις πραγματικές σου δυνατότητες, ότι κάπου αλλού υπάρχει κάτι διαφορετικό από το φυτοζωώ κι απλώς επιβιώνω. 

Ψάξε αγγελίες, στείλε μεηλ, φάε λίγο νύχι, χάζεψε τη βιβλιοθήκη αναρωτώμενος όλα αυτά τα βιβλία πως θα πάρουν φτερά, κοίτα ενδεικτικές τιμές ενοικίων, μπες λίγο γοογλε μαπς, φάε κι άλλο νύχι, τι να λέει ο πρωτεξάδελφος του ανιψιού του κολλητού σου που έχει φύγει χρόνια, κοίτα τα έπιπλα που σε έχουν χωρέσει μέσα τους τόσα χρόνια, συνέχισε να τρως νύχια - στ' αρχίδια σου και το πικρό μανό - στ' αρχίδια σου και που το στόμα σου που έχει γεύση μουχλιασμένου πυριτίου, να ένα καλό σάητ με πληροφορίες για τις συγκοινωνίες και τα  events, αχ καλέ τι ωραία events είναι αυτά - γούτσου, μπες στο φάκελο διακοπές 2013 και χάζεψε αυτά που θα αφήσεις εδώ, κάτσε λίγο ζύγισε τα όλα, {αν μείνεις εδώ θα ζήσεις έτσι μεν αλλά θα έχεις όμως}, {αν πας εκεί θα ζήσεις κοίτα πως αλλά θα σου λείπει}, γιατί δεν μπορώ να τα έχω όλα; σκάσε ανόητο παιδί κρυμμένο, πότε θα μάθεις ότι μεγάλωσες, τα παραμύθια ψόφησαν , τα έφαγε η μαρμάγκα, καπούτ ρε παιδί μου, πως το λένε, καπούτ και τα νύχια

λογύδριο τέλος, διάλειμμα για νεκταρίνι, λογισμοί στο οφφ


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλια.