20 Οκτωβρίου 2014

σε πέντε μέρες σαββατοκύριακο.

Αναχώρηση για χωριό, εκατόν ογδόντα πέντε χιλιόμετρα, διόδια κι έπειτα άλλα λίγα διόδια και προς το τέλος μερικά διόδια ακόμα, φρεσκογραμμένη μουσική επιλεκτικά ακουσμένη από ένα και μοναδικό λειτουργικό ηχείο, στροφές εδώ κι εκεί, διάσπαρτες παντού και στάσεις για την ικανοποίηση βιολογικών αναγκών, μετά δέντρα, πολλά δέντρα, πράσινα, πορτοκαλί και κόκκινα, καμιά μούντζα σε αφηρημένο οδηγό, με τα πολλά άφιξη σε ηλιόλουστο φθινόπωρο με θερμοκρασία Αυγούστου. Ένα κορακί γατάκι με πράσινα μάτια περνάει το δρόμο χωρίς ελέγξει πρώτα αν έρχονται αυτοκίνητα, έρχεται στη μεριά μας γιατί είναι μεσημέρι και θέλει να νοιώσει λίγο αγάπη, να γουργουρίσει κι εκείνο την κοιλιά του ακομπανιάροντας το ροχαλητό που ακούγεται από το παράθυρο της κρεβατοκάμαρας, του κάνω το χατήρι και μετά το πηγαίνω στη δική του αυλή, ξαπλώνω στο δωμάτιο, βυθίζομαι σ' ένα φλύαρο κεφάλαιο του βιβλίου, κουράζομαι, κλείνω τα μάτια μέχρι να τα ξανανοίξω, "σήκω να ετοιμαστείς, πρέπει να φύγουμε για το γάμο".

Οπάκ καλσόν και τζιτζίκια να τραγουδούν σε μι μινόρε, το βουνό ξερνάει ζέστη και το δερμάτινο σακάκι παίζει ρόλο διακοσμητικό, εκκλησία, στη γωνία κατεβάζει δροσερό αεράκι, γύρω γύρω δαντέλες στρας και πέδιλα, μπομπονιέρες ανθρώπινου μεγέθους, έρχεται η νύφη- χειροκρότημα στη νύφη, μένουμε έξω από την εκκλησία, ο καιρός θυμώνει, βάζει αέρα, το μυστήριο ολοκληρώνεται σε φυσιολογικές για την εποχή θερμοκρασίες. Τραπέζι στο εστιατόριο του χωριού, στην πλατεία, οικογένειες μαζεμένες παίρνουν θέσεις σε τραπέζια και μοιράζουν τα ορεκτικά ακριβοδίκαια, βασισμένοι στον αριθμό των μελών, κάποιος φεημστορίτης τραγουδιστής τραβάει μια κορώνα απ' τα μαλλιά στο ηχείο πάνω απ'το κεφάλι μου, "ωραίο το τζατζίκι, δυνατό!", χνώτα που μυρίζουν νικοτίνη και πιάσε μια πίτα με απ' όλα μάστορα, έρχεται το ζευγάρι, πειράγματα από τους εξ' αριστερών νεολαίους, τα παρανυφάκια τρέχουν αφηνιασμένα, κάτω απ' τα τραπέζια, δίπλα στα τραπέζια, πάνω στα τραπέζια, χαιρετούρες, φιλιά και δυο-τρία "και στα δικά σας" ασχολίαστα, συνωμοτικά γελάκια και μετά κλαρίνα. Κλαρίνα. Μετά πάλι κλαρίνα. Μετά κι άλλα κλαρίνα. Και μετά φύγαμε.

Επιστροφή στην πρωτεύουσα, πρωινό Σαββάτου σε αντίστροφη επανάληψη, βαλίτσες που μυρίζουν μάλμπορο, άνοιγμα καναπέ, εφτά απανωτά επεισόδια Sopranos, ύπνος και μετά

Δευτέρα. Κιόλας. Πάλι. Δευτέρα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλια.